Είναι ο κλάδος της Οδοντιατρικής Επιστήμης που ασχολείται με την διάγνωση και θεραπεία των παθήσεων των περιοδοντικών ιστών, δηλαδή των ιστών που περιβάλλουν τα δόντια μας («πέριξ των οδόντων» : ούλα και οστό των γνάθων).
Πρόκειται για φλεγμονώδεις αντιδράσεις των περιοδοντικών ιστών που προκαλούνται από την συσσώρευση μικροβίων εντός του στόματος και συγκεκριμένα πάνω στην επιφάνεια των δοντιών αλλά και των ούλων με την μορφή της οδοντικής μικροβιακής πλάκας. Πρόκειται για μια διαφανή ή υποκίτρινη μεμβράνη η οποία προσκολλάται καθημερινώς στα δόντια και ούλα με τη συνεχή κατανάλωση τροφής και σε περίπτωση που δεν αφαιρείται συστηματικά με σωστό κι αποτελεσματικό βούρτσισμα, έχει την ιδιότητα να ενασβεστιώνεται προσροφώντας άλατα του σάλιου κι έτσι να αποκτά την μορφή της γνωστής πέτρας (ή τρυγίας). Χαρακτηριστικό γνώρισμα των περιοδοντικών νοσημάτων, που τα καθιστά όμως πολύ ύπουλα και δύσκολα στην διάγνωση από τον ίδιο τον ασθενή, είναι το ότι είναι ανώδυνα (εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις) και μπορούν να είναι και κληρονομικά. Αυτό σημαίνει ότι παιδιά γονέων, που πάσχει ο ένας ή ιδίως και οι δυο από περιοδοντική νόσο, έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν μελλοντικά την ίδια ασθένεια σε νεαρότερη ηλικία και σε χειρότερο βαθμό ή πιο εμμένουσα μορφή.